شمع سوخته (پنج شنبه 87/3/30:: 1:34 عصر)
یاشارعبدالرحیم بور
روز تولدت بود
هدیه تولد بهترین چیزیست که می شود
از یک دوست گرفت
و
به یک دوست داد
اما کسی که عاشق است
چه چیزی به عشقش هدیه کند ؟
خواستم هدیه ای در خور وجود نازنینت پیدا کنم
اما چیست که
در میان کاغذ کادوی سرخی پیچیده شود
و دسته گلی از رز به همراهش
تقدیمت گردد ؟
گشتم و گشتم و گشتم
هرچه که دیدم
رنگ و بوی مادی و زمینی داشت
و چطور به یک آسمانی
و چطور به عشقم
هدیه ای خاکی توانم داد ؟
روحم را و قلبم را
با جسمم کادو کردم
و دسته گلی از رز به همراهش
تقدیمت کردم
و گفتم :
هدیه ایست ناقابل
پیشکش چشمانت و ناز نگاهت
البته که روحم آسمانی نیست
و صد البته که قلبم در عرش ساکن نیست
ولی فکر کنم بهتر و نایاب تر از هدایای دیگر است
اما تو فقط دسته گل را دیدی
و چقدر عذاب کشیدم
و چقدر گریستم در دلم
به اندازه ی دریای احساسی که نداری
چشمانم خیره شده بود
به شمع
شمعی که همچو من می سوخت
و همچو من نای نوایی نداشت
با صدایی ناگهان به خویش بازگشتم
هق هق تو بود
و
دیدمت که هدیه ام را دیده ای
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
