مطمئن باش ضربه ات کاری بود....

  ودلم چه سخت شکست

             وچه زشت.....

به من و سا دگیم خندیدی.....

منو عشقی پاک.....

که پر از یاد تو بود.....

             وبا یک قلب یتیم....

که خیا لم می گفت.....

                             تا ابد جای تو بود......

                                  اگر از دار این دنیا دل من خسته شد دیگر

اگر رفتم ز پیش تو اگر تنها شدی دیگر

                                  اگر جای خوشی ها هم پر از غم ها شدی دیگر

به یادت باشد آن غم ها که از جور تو می خوردم

                                   به یادت باشد آن وقتی که زود از یاد می بردم

به یادت باشد آن شبها که بر بالین تو بودم

                                   برای شوق چشمانت شبی هرگز نیاسودم

تو را سوگند بر عشقت اگر تنها شدی دیگر

                                    و اگر تنها نشستی و شدی تو مونس غم ها

مرا هرگز مبر از یاد چرا که لایقت بودم همیشه

                            عاشقت بودم

اینک کجایی عشق من؟

در این غروب دلگیر در چه فکری هستی

آیا تو نیز دلت سخت گرفته است؟

آیا تو نیز این شب غمبار را بیدار می مانی؟

آرام دل من.

من دلتنگی خود را با  قاصدکی گفتم.

و آن را به پای نسیمی پاک بستم.

تا عشق جاودانه ی من را به تو برساند.

اینک کجایی ای ستاره زیبای من؟

ببین که تاریکی فراق مرا سخت می آزارد.

ببین که درد هجر تو مرا در اغوش کشیده.

ببین که اندوه بر من چیره گشته است.

کجایی محبوب من؟

تو نیز بوسه ای بر بال قاصدکی روانه کن.

شاید دل بیمار من شفا یابد.

یه شب زیر بارون که چشمم به راه

می بینم که کوچه پر نور ماه

تو ماه منی که تو بارون رسیدی

امید من تو این شب نا امیدی